Μου ταιριάζει άραγε το Ευαγγέλιο;

«Νιώθω καλά χωρίς καμία θρησκεία, δεν βλέπω πρακτική χρησιμότητα σε αυτήν... Δεν μου αρέσει ο τρόπος που συμπεριφέρονται ορισμένοι χριστιανοί... Δεν μου αρέσει πώς είναι οργανωμένα τα πάντα στην Εκκλησία...»

Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι φράσεις; Όλες προϋποθέτουν ότι η θρησκεία είναι κάτι που πρέπει να μου αρέσει, να ανταποκρίνεται στις αξιώσεις μου, να ικανοποιεί τις ανάγκες μου, να αντιστοιχεί στα γούστα μου. Αυτή η στάση είναι εν μέρει κατανοητή: ζούμε σε μια οικονομία της αγοράς, στην οποία ένας απίστευτος αριθμός από πωλητές αγαθών και υπηρεσιών ανταγωνίζονται για την προσοχή μας και τα χρήματά μας. Το διαδίκτυο το έχει κάνει αυτό ιδιαίτερα έντονο: πολλοί από εμάς περνούμε σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, παρακολουθώντας στην οθόνη ιστοσελίδες, στις οποίες συνεχώς παρεμβάλλονται προτάσεις για αγορά αγαθών, για χρήση της μιας ή της άλλης υπηρεσίας, για ιατρικές εξετάσεις, για εγγραφή σε γυμναστήρια.

Φυσικά, αξιολογούμε όλες αυτές τις πολυάριθμες προτάσεις, με κριτήριο τις ανάγκες και τις δυνατότητές μας, και με το ερώτημα: αλλά εγώ τι το χρειάζομαι; Μήπως θα μπορούσα να τα καταφέρω μια χαρά χωρίς όλα αυτά; Και, τις περισσότερες φορές, όντως τα καταφέρνουμε μια χαρά.

Η χριστιανική πίστη, όμως, δεν είναι προϊόν ή υπηρεσία που μπορώ να αξιολογώ με κριτήριο το εάν και πόσο αυτή μου ταιριάζει.

Είναι ο Ιδιοκτήτης του σύμπαντος και δικός μου νόμιμος Ιδιοκτήτης που έρχεται και με διεκδικεί. Είναι ο Θεός, ο Οποίος με δημιούργησε για έναν συγκεκριμένο σκοπό: για την αιώνια και μακάρια ζωή. Υπάρχει μια ιστορία σε ένα παιδικό παραμύθι με ένα ορφανό αγόρι που το βρίσκει απεσταλμένος ενός πατέρα-βασιλιά, προκειμένου να το πάει στο σπίτι του, στο παλάτι του βασιλιά.

Ο βασιλιάς και ο απεσταλμένος του δεν προσπαθούν να πουλήσουν κάτι στο αγόρι. Θέλουν μόνο να το φέρουν στο σπίτι όπου ανήκει, όπου θα μεγαλώσει σε μια οικογένεια που το αγαπάει. Θέλουν δηλαδή να το φέρουν πίσω στον Πατέρα, στον οποίο ανήκει δικαιωματικά.

Το Ευαγγέλιο είναι η διακήρυξη ότι ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, πέθανε στον Σταυρό και αναστήθηκε εκ νεκρών για να μας φέρει πίσω στο σπίτι του Πατέρα μας, στον Ουρανό, στην οικογένεια των αγγέλων και των αγίων που έχει ως κεφαλή τον Θεό και όπου θα είμαστε αιώνια και απείρως ευτυχισμένοι.

Εσείς και εγώ μπορούμε μια χαρά να τα καταφέρουμε χωρίς τη συντριπτική πλειονότητα των αγαθών και υπηρεσιών που διαφημίζονται επίμονα στο διαδίκτυο. Μπορούμε να επιλέξουμε διαφορετικό φαγητό ή διαφορετικό μοντέλο smartphone, δεν είναι και πολύ σημαντικό. Αλλά δεν μπορούμε να επιλέξουμε διαφορετικό πατρικό σπίτι. Γιατί δεν υπάρχει άλλο πατρικό σπίτι.

Και το ερώτημα που μας θέτει το Ευαγγέλιο δεν είναι αν το Ευαγγέλιο μου ταιριάζει ή όχι. Αν αυτό είναι η αλήθεια, τότε είναι το μοναδικό που μπορεί να μου ταιριάζει. Δεν υπάρχει κανένας άλλος παράδεισος, δεν υπάρχει καμία άλλη αιώνια και μακάρια ζωή.