Ο Άγιος και ο κόρακας: μια αληθινή πασχαλινή ιστορία

Η ιστορία που ακολουθεί συνέβη στον Όσιο Κούξα της Οδησσού (1875-1964). Ο Άγιος Κούξα λειτουργούσε στα φημισμένα μοναστήρια, τη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου και τη Λαύρα του Ποτσάεφ. Η διακονία του συνέπεσε με τα πιο δύσκολα για τους πιστούς χρόνια του 20^ου αιώνα. Το 1938, ο Όσιος συνελήφθη και φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί συνέβη το περιστατικό που ακολουθεί.

Το 1938, τον Όσιο Κούξα της Οδησσού τον φυλάκισαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης του Σολικάμ. Τότε ήταν 63 ετών.

Ως θρησκευτικός λειτουργός φυλακίστηκε για πέντε χρόνια. Δούλευε 14 ώρες την ημέρα σε υλοτομία. Και να που έφτασε η ημέρα του Πάσχα. Ο Όσιος Κούξα περπατάει στο στρατόπεδο. Από την αδυναμία και την πείνα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Μέσα από το συρματόπλεγμα βλέπει τους μάγειρες να πηγαινοέρχονται από την κουζίνα στη λέσχη. Στα κεφάλια τους έχουν ταψιά με πίτες για τους φύλακες. Στον ουρανό πάνω τους πετάνε κοράκια. Η μυρωδιά ζαλίζει. Πεινάει αφόρητα!

Ο φυλακισμένος σηκώνει το κεφάλι του και λέει:

– Κόρακα, ε, κόρακα, έτρεφες τον προφήτη Ηλία στην έρημο, φέρε μου και εμένα ένα κομμάτι πίτα!

Ξαφνικά από πάνω του ακούει ένα «Κρααα»… και στα πόδια του ξαφνικά πέφτει ένα κομμάτι πίτα!

Ο κόρακας την είχε κλέψει από το ταψί του μάγειρα!

Ο Όσιος Κούξα παίρνει την πίτα από το χιόνι και με δάκρυα ευχαριστεί τον Θεό…

***

Μετά την αποφυλάκισή του από το στρατόπεδο, ο Όσιος πέρασε πολλά χρόνια ακόμα σε εξορίες. Στη συνέχεια γύρισε στο Κίεβο. Λειτούργησε κατά περιόδους στη Λαύρα του Ποτσάεφ, σε μοναστήρι στο χωριό Κρεσάτικ, στην Ιερά Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Οδησσό… Κοιμήθηκε το 1964. Ο Όσιος Κούξα άρχισε να τιμάται αμέσως μετά την κοίμησή του.