«Η ηλεκτροπληξία με συνέφερε και με έσωσε από βαριά αμαρτία – την έκτρωση»

Με τη Νίνα γνωριστήκαμε σε παιδική χαρά στην Ουάσινγκτον. Είχε βγει βόλτα με την εξάχρονη κόρη της. Πιάσαμε κουβέντα. Η Νίνα παρακολουθούσε τα παιδιά μας να παίζουν, να μιλάνε καλά ρωσικά, να γελάνε και είπε: «Δόξα τω Θεώ για όλα! Αλλά η κόρη μου Λάροτσκα θα μπορούσε να μην υπάρχει...».

Παρακάλεσα να μου διηγηθεί την ιστορία της.

Πριν από 7 χρόνια, στη Νίνα προσφέρθηκε προαγωγή σε μια μεγάλη τράπεζα, στη θέση προϊσταμένης τμήματος, με σημαντική αύξηση μισθού και κοινωνικών παροχών.

Αυτή και ο σύζυγός της χάρηκαν, η Νίνα υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα, αλλά μετά από μια μέρα έμαθε ότι ήταν έγκυος. Η εγκυμοσύνη ήταν σε πρώιμο στάδιο – μόλις 4 εβδομάδων.

Φυσικά, αυτή και ο σύζυγός της ήθελαν μια υγιή και δεμένη οικογένεια με παιδιά. Όμως, νεαροί καθώς ήταν, έλεγαν: όχι τώρα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, έχαιρε μόλις τόσο μεγάλης εμπιστοσύνης, ανέβηκε επαγγελματικά και να το παιδί. Επρόκειτο για ιδιωτική τράπεζα, δεν θα την περίμεναν για πολύ, όλο και κάποιος θα βρισκόταν που θα αναλάμβανε αυτήν την καλή θέση. Ποιος θα την περίμενε μέχρι να γεννήσει, μέχρι που το παιδί τη μια να αρρωσταίνει και την άλλη να αναρρώνει, μέχρι να κάνει όλα τα εμβόλια…

Η Νίνα και ο σύζυγός της διάβασαν ιατρικές πηγές και βεβαιώθηκαν ότι με τη σύγχρονη ιατρική η «διακοπή» της πρώτης εγκυμοσύνης δεν συνεπάγεται στειρότητα, μιας και μέχρι και την έκτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης η έκτρωση γίνεται με αναρρόφηση – μια γρήγορη, «ανώδυνη» μέθοδος, η οποία, επιπλέον, καλύπτεται με κοινωνική ασφάλιση.

Η Νίνα και ο σύζυγός της αποφάσισαν να μην πουν τίποτα στους ηλικιωμένους γονείς τους: ήξεραν ότι αυτοί περιμένουν πώς και πώς εγγόνια και θα στεναχωριόντουσαν. Ίσως να άρχιζαν κιόλας να τους αποτρέπουν. Η μητέρα της Νίνας έχει και μια ιδιαιτερότητα, μπορεί να αφηγηθεί μια ντουζίνα ιστορίες με τραγικό τέλος για οποιοδήποτε θέμα. Για παράδειγμα (αυτό το διηγήθηκε η μητέρα της πρωταγωνίστριας αργότερα), μια φίλη της που ενώ ήταν φοιτήτρια έκανε έκτρωση. Ακολούθως, έμεινε στείρα, με αποτέλεσμα ο σύζυγός της να την εγκαταλείψει και να παντρευτεί γυναίκα με παιδί, επειδή ήθελε οικογένεια. Μια άλλη φίλη της είχε βαριές συνέπειες με την αφαίρεση της μήτρας, μετά την έκτρωση. Και σε αυτήν την περίπτωση ο σύζυγός της την παράτησε, λέγοντας ότι ήθελε μια φυσιολογική γυναίκα, ικανή να γεννήσει γιο, και όχι μια ανάπηρη.

Η Νίνα είχε ήδη κλείσει ραντεβού για έκτρωση. Είχε πάρει μονοήμερη άδεια από τη δουλειά, στα αγγλικά αυτό λέγεται «sick day». Την προηγούμενη μέρα αποφάσισε να κάνει γενική καθαριότητα, ώστε να ξεκινήσει τα νέα της καθήκοντα με καθαρό σπίτι και «χωρίς τις σκοτούρες» μιας απρόσμενης εγκυμοσύνης.

Εκτός από την καθαριότητα, η Νίνα άλλαξε και τη λάμπα στο αγαπημένο της φωτιστικό νυκτός.

Η ίδια διηγείται:

«Δεν ξέρω πώς συνέβη, μάλλον βιαζόμουν, δεν σκούπισα καλά τα βρεγμένα χέρια μου και δεν έβγαλα το φις από την πρίζα... Με χτύπησε ρεύμα. Ο πόνος ήταν δυσάρεστος, αιχμηρός, σαν να τράβαγαν τα νεύρα σε όλο το σώμα μου. Φώναξα τον άντρα μου. Αυτός κατατρόμαξε: ήμουν χλωμή, έτρεμα, δεν μπορούσα να εξηγήσω τίποτα. Αφού συνήλθα, ήπια από το φόβο μου αρκετά ποτήρια νερό, του διηγήθηκα τα πάντα και, σαν να είχαμε συνεννοηθεί, φωνάξαμε ταυτόχρονα: «Και το παιδί; Σκοτώθηκε; Είναι σε κίνδυνο;»

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε αμέσως στο νοσοκομείο. Με εξέτασαν, έκαναν υπερηχογράφημα και είπαν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος ούτε για μένα ούτε για το παιδί.

Γυρίσαμε σπίτι, κοιταχτήκαμε:

«Μα, εμείς δεν ήμασταν εκείνοι που αποφασίσαμε να κάνουμε έκτρωση; Να, αύριο το μωρό δεν θα υπάρχει πια, θα το βγάλουν με τη βοήθεια μιας βεντούζας στο νοσοκομείο και θα το πετάξουν. Τέλος.

Εκείνο το ελαφρύ χτύπημα με το ρεύμα μάς συνέφερε, έφερε στο μυαλό μας την κοινή λογική, μια φυσιολογική άποψη για τη ζωή: δηλαδή, αύριο θα πάμε οικειοθελώς να απαλλαγούμε από το δικό μας μωρό;! Και μετά; Να δουλεύουμε ήσυχα στη νέα μας καλά αμειβόμενη θέση, να σχεδιάζουμε μια φορά το χρόνο διακοπές σε κάποιο ακριβό θέρετρο, να στέλνουμε όμορφα επώνυμα ρούχα με γνωστούς μας στους γονείς μας και στους συγγενείς μας στη Ρωσία; Είμαστε, δηλαδή, καλοί και ευγενικοί; Και το να κάνουμε έκτρωση για μια θέση εργασίας είναι φυσιολογικό; Φοβηθήκαμε, νιώσαμε ότι από ψηλά Κάποιος μας εμπόδισε από μια βαριά αμαρτία. Ναι, τότε δεν πηγαίναμε ακόμα στην εκκλησία, αν και ήμασταν βαπτισμένοι».

Φοβηθήκαμε, νιώσαμε ότι από ψηλά Κάποιος μας εμπόδισε από μια βαριά αμαρτία

Η Νίνα τηλεφώνησε το πρωί στον γιατρό και του είπε ότι δεν θα έρθει για την έκτρωση, αλλά ότι θα πάει στον γυναικολόγο για να παρακολουθεί την εγκυμοσύνη της. Στη γραμματεία την προειδοποίησαν ότι θα της επιβληθεί ένα μικρό πρόστιμο λόγω ακύρωσης της τελευταίας στιγμής και όχι 48 ώρες πριν, όπως ορίζεται. Η Νίνα θύμωσε και ρώτησε την υπάλληλο: «Στ΄ αλήθεια θα αλλάξω γνώμη και θα τρέξω να βγάλω το μικρό ανθρωπάκι από την κοιλιά μου εξαιτίας ενός προστίμου;»

Η Νίνα τηλεφώνησε στους γονείς της, ο σύζυγός της στους δικούς του. Τους είπαν τα πάντα. Αυτοί αρχικά τους μάλωσαν, επειδή ήθελαν να τους στερήσουν ένα τέτοιο θαύμα, εγγονό ή εγγονή. Η μητέρα της συνομιλήτριάς μου δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει σκληρές εκφράσεις:

– Χέσε αυτή τη δουλειά, θα βρεις άλλη, αν χρειαστεί. Αλλά να αρνηθείς το παιδί; Τι είδους άνθρωπος πρέπει να είσαι για να προτιμήσεις τη δουλειά από ένα παχουλό μωράκι; Να πάτε αμέσως στην εκκλησία, προσευχηθείτε, πέστε στα γόνατα, ανάψτε κεριά μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού, για το λόγο ότι σε χτύπησε ρεύμα την κατάλληλη στιγμή, και έτσι δεν πρόλαβες να κάνεις ανεπανόρθωτες ανοησίες! Θα ήταν πιο σωστό να πούμε ότι σας έσωσαν από την αμαρτία...

Η Νίνα και ο σύζυγός της άρχισαν να πηγαίνουν σε μια ορθόδοξη εκκλησία στην Ουάσινγκτον. Άρχισαν να εξομολογούνται, να κοινωνούν.

Στη δουλειά η Νίνα δεν έκρυψε ότι ετοιμάζεται να γίνει μητέρα.

Η Νίνα διηγείται:

«Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η διοίκηση αντιμετώπισε με απόλυτη ηρεμία την κατάστασή μου. Μου είπαν: όσο θα ανταποκρίνεσαι στα καθήκοντά σου, όλα είναι εντάξει. Αν προκύψουν προβλήματα με την υγεία σου ή με το παιδί και θα πρέπει να περνάς περισσότερο χρόνο εκτός εργασίας, πάντα θα έχεις τη δυνατότητα να επιστρέψεις στην προηγούμενη, λιγότερο υπεύθυνη θέση, για κάποιο χρονικό διάστημα.

Εγώ δούλευα, ένιωθα καλά. Κάθε Κυριακή πηγαίναμε με τον άντρα μου στην εκκλησία. Πάντα πλησίαζα την εικόνα της Παναγίας και με δάκρυα στα μάτια την ευχαριστούσα για εκείνη την ηλεκτροπληξία, για το ότι έσωσε το παιδί μου, για το ότι και εγώ βρήκα το δρόμο προς την πίστη. Κάθε φορά σκέφτομαι πόσο ελεήμων είναι ο Κύριος και η Παναγία προς εμάς τους αμαρτωλούς! Είναι τόσο μεγάλη ευτυχία να βλέπουμε το παιδί μας χαρούμενο και ευτυχισμένο. Η Λάροτσκα πλησιάζει τις εικόνες με μεγάλη ευλάβεια και σοβαρότητα, ανάβει μεγάλα κεριά, και με αφοσίωση κάνει το σταυρό της. Τις Κυριακές φοράει το πιο όμορφο φόρεμά της και μας πιέζει να βιαστούμε, γιατί φοβάται μην αργήσει να πάει στη λειτουργία».

Φεύγοντας, η Νίνα είπε ότι περιμένουν ένα νέο μέλος στην οικογένεια. Η ίδια και ο σύζυγός της δέχτηκαν την είδηση με προσευχή και χαρά.