Πώς ιδρύθηκε η Ιερουσαλήμ. Μέρος Δ

Ιερουσαλήμ

Συνιστώ σε όλους τους αναγνώστες να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα του ταξιδιού τους στην Ιερουσαλήμ, μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Πάρκο «Πόλη του Δαβίδ». Το πάρκο αυτό άνοιξε για το κοινό, όταν το 2005 ο Ισραηλινός αρχαιολόγος Εϊλάτ Μαζάρ έκανε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Ανακάλυψε τα θεμέλια του μεγαλοπρεπούς παλατιού του βασιλιά Δαβίδ, ντροπιάζοντας έτσι τους απεχθείς σκεπτικιστές που ισχυρίζονταν ότι δεν υπήρξε ποτέ κανένας Δαβίδ, και αν υπήρξε, θα ήταν ένας ασήμαντος ληστής.

Το παλάτι του Δαβίδ δεν αποτελεί την μεγαλύτερη αρχαιότητα αυτού του εντυπωσιακού τόπου, επειδή αυτό το παλάτι είναι μόνο τριών χιλιάδων ετών. Αλλά αν κατεβείτε κάτω από τα ερείπια του παλατιού, τότε θα βρεθείτε σε μια μυστική σήραγγα, που οδηγούσε από την πόλη στην πηγή Γκιχόν, την κυριότερη φυσική πηγή νερού αυτών των τόπων. Όταν πριν τέσσερις χιλιάδες χρόνια εγκαταστάθηκαν εδώ οι Χαναναίοι, έχτισαν μια πόλη λίγο ψηλότερη από τη Γκιχόν διάτρησαν ένα υπόγειο πέρασμα στην ίδια την πηγή. Η μυστική σήραγγα θα σας οδηγήσει στη λίμνη της Χαναάν, η οποία ήταν μια κοίλη στον βράχο, όπως λένε οι αρχαιολόγοι, περίπου την ίδια εποχή, δηλάδή πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Πάνω από τη λίμνη και πάνω από την ίδια την πηγή, οι Χαναναίοι έχτισαν δύο πύργους και αμυντικά τείχη από κυκλώπειες πέτρες, τα ερείπια των οποίων θα δείτε επίσης. Δε θα υπάρξει κατασκευή τέτοιας κλίμακας, χρησιμοποιώντας πέτρες βάρους αρκετών τόνων στην Ιερουσαλήμ μέχρι την εποχή του βασιλιά Ηρώδη, δηλαδή για ακόμη δύο χιλιάδες χρόνια, κανείς δε θα μπορεί να ανταγωνιστεί τους Χαναναίους στην κατασκευαστική ικανότητα! Και από την ίδια την πηγή, διάτρησαν μια άλλη σήραγγα στον βράχο, ένα σωλήνα νερού, έτσι ώστε να μπορεί να διανεμηθεί νερό από τη Γκιόν για να ππτίσει την κοιλάδα των κέδρων.

Έτσι άρχισε να δημιουργείται η Ιερουσαλήμ…

Περίπου πεντακόσια χρόνια μετά τον Μελχισεδέκ, η γη της Χαναάν θα κατακτηθεί από τους απόγονους του Αβραάμ, τους Εβραίους, με επικεφαλής τον διάδοχο του Μωυσή, τον προφήτη Ιησού του Ναυί. Εκείνη την εποχή, σύμφωνα με τη Βίβλο, ο βασιλιάς Αδονισεδέκ κυβερνούσε την Ιερουσαλήμ. Μελχισεδέκ στα εβραϊκά σημαίνει «ο βασιλιάς της δικαιοσύνης», ενώ Αδονισεδέκ «κύριος της δικαιοσύνης». Η ομοιότητα των ονομάτων δείχνει πιθανώς ότι και οι δύο ανήκαν στην ίδια βασιλική δυναστεία, δηλαδή ο Αδονισεδέκ ήταν απόγονος του Μελχισεδέκ. Ωστόσο, δυστυχώς, δε χρειάζεται να μιλάμε για ευσέβεια του απογόνου του μεγάλου Χαμίτ…κρίνοντας απ’όσα γνωρίζουμε από τη Βίβλο, ο Αδονισεδέκ ήταν ένας συνηθισμένος ειδωλολάτρης βασιλιάς των Χαναναίων.Υπήρχαν ακόμα μονοθεϊστές στην Ιερουσαλήμ. Θυμήθηκε κάποιος από τους κατοίκους τον Ύψιστο Θεό, του οποίου πιστός υπηρέτης ήταν ο ιδρυτής της πόλης, Μελχισεδέκ; Δεν το ξέρουμε. Ωστόσο ο Κύριος, ο οποίος έδωσε αυτή τη γη στα παιδιά τού Ισραήλ και διέταξε τον αρχηγό τους, τον Ιησού του Ναυί να εξοντώσει ανελέητα τους κατοίκους της περιοχής, «επειδή δε θα έχει ολοκληρωθεί η ανομία των Αμορραίων» (Γεν. 15:16), δεν επέτρεψε στους Εβραίους να καταλάβουν και να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ, όπως συνέβη σε τόσες πολλές πόλεις της Χαναάν. Πιθανώς, μόνο τα περίχωρα της πόλης καταλήφθηκαν προσωρινά και κάηκαν από τους Εβραίους.(Κρ. 1:8). Ταυτόχρονα, ο Ιησούς του Ναυί διέταξε να κρεμάσουν τον ίδιο τον Αδονισεδέκ μαζί και άλλους ντόπιους βασιλιάδες, που διαδήλωναν κατά των Εβραίων και των συμμάχων τους.

Έτσι έζησαν για αρκετούς ακόμα αιώνες: οι Εβραίοι εγκαταστάθηκαν στη γη των Χαναναίων, που κατέκτησαν και έχτισαν τις πόλεις τους, αλλά η Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να παραμένει στα χέρια των ειδωλολατρών Χαναναίων.

Ο Δαβίδ έκανε την κατακτημένη πόλη πρωτεύουσα του Βασιλείου του και κυβέρνησε εκεί 33 χρόνια – αριθμό ίσο με τα χρόνια της επίγειας ζωής του Χριστού

Μόλις μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα, μετά την κατάκτηση των Αγίων Τόπων από τους Εβραίους, ο συγγενής και διοικητής του βασιλιά Δαβίδ, που τον έλεγαν Ιωάβ, κατάφερε με τις δικές του «ειδικές δυνάμεις» να εισβάλει μέσα στα τείχη της πόλης μέσω μιας αρχαίας μυστικής σήραγγας και να κατακτήσει την Ιερουσαλήμ. Ο άγιος προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ έκανε την κατακτημένη πόλη πρωτεύουσα του Βασιλείου του και κυβέρνησε 33 χρόνια – αριθμό ίσο με τα χρόνια της επίγειας ζωής του Χριστού, του θεϊκού απογόνου του. Λίγο ψηλότερα από την ιερή πηγή της Γκιόν, ο Δαβίδ έχτισε ένα πολυτελές παλάτι. Το παλάτι, του οποίου τα ερείπια ανακάλυψε ο αρχαιολόγος Εϊλάτ Μαζάρ το 2005…

Όσο για τον τάφο του ιδρυτή της πόλης, του δίκαιου Μελχισεδέκ, την εποχή των Σταυροφόρων ( και ίσως νωρίτερα) τον ανακάλυψαν σε μια σπηλιά κάτω από τον Γολγοθά, όπου κάποτε είχεθαφτεί το κεφάλι του πρώτου ανθρώπου. Στο ίδιο σημείο, στο σπήλαιο του Αδάμ, δίπλα στον τάφο του βασιλιά-ιερέα υπήρχαν τάφοι Σταυροφόρων-βασιλιάδων της Ιερουσαλήμ, νόμιμοι (σύμφωνα με τους ίδιους τους Σταυροφόρους!), διαδόχων του θρόνου του Μελχισεδέκ. Πράγματι, ο Μελχισεδέκ ήταν θαμμένος ακριβώς κάτω από τον τόπο της σταύρωσης; Δε γνωρίζουμε με βεβαιότητα, αλλά αυτή εικασία φαίνεται εύλογη και ο τόπος ταφής είναι πολύ συμβολικός. Ίσως ο πρώτος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ ήθελε να ταφεί στο ίδιο βουνό (ή κοντά σε αυτό) στο οποίο είχε θυσιάσει μοσχάρια, κατσίκες και πρόβατα στον Ύψιστο Θεό και στο οποίο, δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα, «ο Κύριος των κυριών θα θυσιάσει τον εαυτό του για τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας, ο Μεσσίας από τον οίκο του Δαβίδ, ο Βασιλιάς των Βασιλέων» (Αποκ. 17:14), «αιώνιος ιερέας από την τάξη του Μελχισεδέκ» (Ψαλμ. 109: 4).