Ένα δώρο από την Παναγία

Ίδια με εκείνη την εικόνα της «Γοργοεπηκόου» Αυτές τις μέρες έλαβα θαυμάσια δώρα, τα οποία δεν είχα καν φανταστεί.

Όλα ξεκίνησαν από το γεγονός ότι ενώ προσευχόμουν στο σπίτι, ρώτησα απροσδόκητα τη Μητέρα του Θεού:

- Μήτηρ του Θεού, τα γενέθλιά μου είναι μεθαύριο. Σε παρακαλώ, κάνε μου ένα δώρο.

Λοιπόν, για να πω την αλήθεια το είπα και το ξέχασα. Την επόμενη μέρα ήρθα στο ναό για την Θεία Λειτουργία και είχε πολλά άτομα για Εξομολόγηση. Και ξαφνικά ένας ενορίτης που στεκόταν μπροστά μου, ο οποίος πρόσφατα είχε επισκεφθεί το Άγιο Όρος, μου δίνει μια εικόνα της Παναγίας:

- Αυτό είναι για σένα από το Άγιο Όρος.

Τότε αισθάνθηκα ότι αυτό ακριβώς ήταν το δώρο που είχα ζητήσει χθες. Ρωτάω: «Ποια είναι αυτή η εικόνα;». Η απάντηση με έκανε να ανατριχιάσω: «είναι η Γοργοεπήκοος»!

Εγώ, λόγω της ανθρώπινης φύσης μου, σκεφτόμουν το πιο συνηθισμένο δώρο, τα χρήματα για παράδειγμα, ένα καινούργιο τηλέφωνο ή έναν υπολογιστή. Παρεμπιπτόντως, είχα βέβαια και ως δώρο ένα χρηματικό ποσό αλλά στα γενέθλιά μου, και μάλιστα με έναν απροσδόκητο, αλλά συνηθισμένο τρόπο.

Αλλά η Παναγία μας, μέσω αυτής της εικόνας, με έκανε να καταλάβω κάτι πιο σημαντικό: ότι τα Δώρα μπορεί να είναι ασύγκριτα μεγαλύτερα από ό,τι είμαι σε θέση να φανταστώ εγώ. Και μεγαλύτερα από τις συνηθισμένες υλικές αξίες.

Η Παναγία μας με έκανε να αισθανθώ ότι τα Δώρα θα μπορούσαν να είναι ασύγκριτα μεγαλύτερα από ό,τι θα μπορούσα να φανταστώ.

Ωστόσο, υπήρξε και μια άλλη σημαντική αποκάλυψη για μένα: η Παναγία εμφανίστηκε σε αυτό το δώρο ως Γοργοεπήκοος, δείχνοντας ότι ακούει όλα όσα λέω. Ζητάτε, και ο Υιός Μου και Εγώ θα ξεχωρίσουμε τι είναι καλό για εσάς και σίγουρα θα σας το δώσουμε την κατάλληλη στιγμή.

Όλες αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν κατά τη διάρκεια εκείνων των λίγων λεπτών που περίμενα τη σειρά μου κατά την Εξομολόγηση. Δεν είχα ιδέα ότι επρόκειτο να λάβω ένα άλλο Δώρο που δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω μέχρι τώρα.

Και αυτό που συνέβη ήταν το εξής: πήγα στον ιερέα και του εξομολογήθηκα όλα όσα είχα πράξει. Όλα ως συνήθως, αλλά στο τέλος ο ιερέας είπε λόγια που δεν τα είχα ακούσει ποτέ ξανά κατά την Εξομολόγηση: «Συγχωρείσαι!» Και ειπώθηκε με τέτοιο δέος και βεβαιότητα που και πάλι ανατρίχιασα. Ένιωσα σαν να μην το έλεγε ο ιερέας, αλλά ο ίδιος ο Κύριος.

Αλλά εδώ είναι που άρχισε το πιο ενδιαφέρον και δύσκολο πράγμα για μένα: πώς να ζήσω τώρα; Ένιωσα σίγουρη ότι ο Κύριος με είχε συγχωρήσει. Και αφού το έκανε Εκείνος, τότε θα έπρεπε να το κάνω κι εγώ. Αλλά πώς να συγχωρήσω τον εαυτό μου; Είχα συνηθίσει να νιώθω ενοχές, επειδή δεν έπαιρνα μεγάλο μισθό, επειδή δεν έδινα πολύ σημασία στην οικογένειά μου, επειδή δεν προσευχόμουν πολύ, επειδή δεν είχα χρόνο να κάνω όλα όσα είχα προγραμματίσει... Φυσικά μπορώ να βρω και άλλα. Πως να ζήσω με αυτά τα μειονεκτήματα; Πως θα ξαναπάω την επόμενη φορά για Εξομολόγηση; Αισθάνομαι ότι πρέπει να δουλέψω με τον εαυτό μου και ζητώ από τον Κύριο και τη Μητέρα του Θεού να με βοηθήσουν σε αυτό. Πιστεύω ότι θα με βοηθήσουν.

Μου έχουν ήδη αποδείξει ότι με ακούνε και ότι σύντομα θα έχω συγχωρεθεί.