Θαύμα της Αγίας Ξένης στην Αμερική

Αν κάποιος γνωρίζει αυτή την ιστορία και βρει ανακρίβειες σε αυτήν, παρακαλώ να με συγχωρέσει: την άκουσα πριν από 15 χρόνια και όχι από πρώτο χέρι.

Λοιπόν, ένας ιερέας από τη Βόρεια Καλιφόρνια λειτουργούσε σε μια ενορία που αποτελούνταν από πρώην ευαγγελικούς χριστιανούς που είχαν μεταστραφεί στην Ορθοδοξία. Όταν η ακμάζουσα κοινότητά τους δεν είχε ακόμη γίνει Ορθόδοξη, τους επισκέπτονταν διάφοροι άνθρωποι για να ακούσουν τον «ευαγγελισμό». Μια μέρα στο κτίριο της εκκλησίας πλησίασε ένας νεαρός άνδρας με μοτοσικλέτα Harley-Davidson. Η εμφάνισή του μαρτυρούσε ότι ήταν μόρτης, αλλά είχε ειλικρινές ενδιαφέρον να ακούσει για τον Ιησού. Ανέπτυξε μια καλή σχέση με τον πάστορα (ο οποίος αργότερα έγινε ορθόδοξος ιερέας και μου διηγήθηκε αυτή την ιστορία), και ο νεαρός άρχισε σταδιακά να αλλάζει τον τρόπο ζωής του. Εγκατέλειπε το ένα βίτσιο μετά το άλλο, μέχρι που ο πάστορας τού είπε ότι αν ήθελε να ακολουθεί πραγματικά τον Χριστό, θα έπρεπε να σταματήσει να είναι «μηχανόβιος». Αποδείχθηκε ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τον νεαρό ευαγγελικό να το υπομείνει, οπότε εγκατέλειψε και την κοινότητα και τον πάστορα που τον φρόντιζε, χωρίς σκοπό να επιστρέψει ξανά.

Ο μηχανόβιος έφυγε με τη Harley-Davidson του. Ωστόσο, σύντομα έπαθε ένα τρομερό ατύχημα, με αποτέλεσμα να χάσει τα πόδια του. Τελικά, ο νεαρός επέστρεψε στην παρέα των «παλιών του φίλων» και κατέληξε να ζει σε ένα μισοερειπωμένο σπίτι με χαμηλό ενοίκιο. Το σπίτι αυτό βρισκόταν σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της πόλης, όπου η εγκληματικότητα άνθιζε ιδιαίτερα. Ένα βράδυ, όταν ο ίδιος και οι σύντροφοί του επιδόθηκαν ιδιαίτερα έντονα στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, ο νεαρός μας ξαφνικά γλίστρησε, έπεσε και έχασε τις αισθήσεις του. Οι σύντροφοί του, που ήταν και αυτοί πολύ μεθυσμένοι, τον νόμισαν νεκρό. Χωρίς να είναι σίγουροι για το τι έπρεπε να κάνουν και, ως συνήθως, αποφεύγοντας κάθε επαφή με την αστυνομία, απλά έσυραν το σώμα του στο δρόμο και το πέταξαν στον πρώτο κάδο απορριμμάτων που βρήκαν.

Σε αυτόν τον κάδο ο νεαρός ξύπνησε το επόμενο πρωί. Ήταν ένα πραγματικά φρικτό ξύπνημα: να βρίσκεις τον εαυτό σου εγκαταλελειμμένο από όλους, πεταμένο σε έναν κάδο σκουπιδιών. Αφού σκαρφάλωσε και βγήκε, προς μεγάλη του έκπληξη, από τον κάδο που παραλίγο να γίνει το φέρετρό του, ο νεαρός κάθισε στο πεζοδρόμιο με τις πιο μαύρες σκέψεις: «Να, πού κατάντησα. Είμαι πλέον άχρηστο ανθρώπινο σκουπίδι. Πεταμένο ως περιττό απόβλητο».

Βυθισμένος σε αυτές τις σκέψεις απελπισίας, παρατήρησε ξαφνικά την παρουσία μιας ηλικιωμένης γυναίκας ντυμένης με κουρέλια, μια άστεγη. Τον πλησίασε. Το βλέμμα της ήταν πολύ αυστηρό γεμάτο επίπληξη. Δείχνοντάς τον με το χέρι, του είπε: «Ξέρεις πού πρέπει να πας… Πήγαινε, λοιπόν, προς τα εκεί». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο άνδρας θυμήθηκε τον πρώην πάστορά του και την εκκλησία, στην οποία είχε σχεδόν μεταμορφωθεί. Αποφασισμένος να την ξαναβρεί, επέστρεψε στην πόλη όπου βρισκόταν η εκκλησία.

Όταν έφτασε στο γνωστό του κάποτε ναό, τον είδε μεταμορφωμένο. Η οροφή του ήταν στεφανωμένη με χρυσούς τρούλους και σταυρούς, και ολόκληρο το εσωτερικό του είχε αλλάξει εντελώς. Δεν υπήρχαν πια καθίσματα, και μπροστά υπήρχε κάτι σαν διαχωριστικό με παράξενες εικόνες αγίων. Κοίταξε γύρω του έκπληκτος και τα μάτια του έπεσαν στην εικόνα μιας γυναίκας: εκείνης της «άστεγης» που, εκείνη την ώρα της τρομερής κατάθλιψης, του είχε υποδείξει πού να πάει. Ήταν η Αγία Ξένη της Αγίας Πετρούπολης, η δια Χριστόν Σαλή.

Εκεί ο νεαρός συνάντησε και τον παλιό του φίλο, ο οποίος τότε είχε ήδη γίνει ορθόδοξος ιερέας και φορούσε ράσο και σταυρό. Ο άνδρας έλαβε το άγιο βάπτισμα και άρχισε να ζει τη ζωή ενός αφοσιωμένου ενορίτη, αυτή τη φορά έχοντας πραγματικά μεταμορφωθεί.

Δεν γνωρίζω τι απέγινε αυτός ο άνθρωπος από τότε. Δεν έχω κανένα λόγο να νομίζω ότι δεν βρίσκεται τώρα σε αυτή την ενορία. Αλλά, επαναλαμβάνω, αυτή την ιστορία μου την διηγήθηκαν πριν από 15 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, είναι γεγονός ότι αυτό το θαύμα της Αγίας Ξένης συνέβη σε έναν άνθρωπο, ο οποίος προηγουμένως δεν γνώριζε τίποτα γι’ αυτήν και ζούσε πολύ μακριά από τη Ρωσία, και μάλιστα τη στιγμή που το είχε περισσότερο ανάγκη.