«Μια φορά, μετά την Παράκληση, η Νατάσα βρήκε μια αναπάντητη κλήση στο κινητό»

Ντμίτρι και Ναταλία Βολόντικοφ

Αυτές τις ιστορίες μου τις διηγήθηκαν οι φίλοι μου, ο υπεύθυνος και κατασκευαστής του ναού του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού στο χωριό Κάμενκα, κοντά στο μοναστήρι της Όπτινα και το Σαμόρντινο, Ντμίτρι Βολόντικοφ και η σύζυγός του Ναταλία, χοράρχης του ναού.

«Όποιος δεν πήγε στη θάλασσα, είναι αυτός που δεν προσευχόταν στο Θεό»

Ομίχλη στη θάλασσα

Έχουμε έναν καλό φίλο, τον Ιγκόρ. Ζει στην Ταγκαρόνγκ, στις όχθες του όρμου της Τανγκαρόνγκ. Του αρέσει να ψαρεύει και γι’ αυτό το λόγο αγόρασε μια μικρή βάρκα με κινητήρα.

Και να, λοιπόν, ένα πρωινό του Νοεμβρίου πήγε με τη βάρκα για ψάρεμα, να ψαρέψει μπακαλιάρο. Στον όρμο υπήρχε ηρεμία, το νερό ήταν σαν καθρέφτης, πράγματι, υπήρχε ελαφριά ομίχλη, αλλά αυτό δεν πτόησε τον φίλο μας, καθώς δεν έβγαινε στη θάλασσα για πρώτη φορά. Απέπλευσε πέντε χιλιόμετρα από την όχθη. Έριξε το καλάμι, αλλά δεν τσίμπησε τίποτα, ο φελλός της πετονιάς ούτε καν κουνιόταν, και ξαφνικά δημιουργήθηκε ομίχλη και πύκνωσε πολύ γρήγορα. Τότε κατάλαβε ότι δεν ήξερε προς τα πού να πλεύσει.

Μέσα στην πυκνή ομίχλη ακούγονταν περίεργες κραυγές γλάρων που δεν ήταν ορατοί και ένα δυσάρεστο χάχανο κορμοράνων. Η ομίχλη πύκνωσε τόσο, που δεν μπορούσες να καταλάβεις πού είναι τα σύννεφα και πού το νερό. Η βενζίνη στο ντεπόζιτο, αν τύχει να πλεύσει σε λάθος κατεύθυνση, δεν είναι αρκετή. Βέβαια ο Ίγκορ είχε κουπιά, όμως προς ποια κατεύθυνση να τραβήξει, δεν μπορούσε με τίποτα να καταλάβει. Ήθελε να τηλεφωνήσει στο Υπουργείο Έκτακτης Ανάγκης, μα πού θα τον έβρισκαν οι διασώστες με τέτοια ομίχλη;

Ήταν μουδιασμένος ο φίλος μας, δεν ήξερε τι να κάνει. Τότε του ήρθε η σκέψη να προσευχηθεί. Για κάποιο λόγο σε τέτοια δύσκολη κατάσταση ξεχνάμε την προσευχή και αρχίζουμε να ψάχνουμε διέξοδο στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Το να ψάχνεις διέξοδο βέβαια χρειάζεται, αλλά ταυτόχρονα η προσευχή είναι πολύ σημαντική.

Ο Ιγκόρ προσευχήθηκε στους αγίους και συγκεκριμένα στον Άγιο Νικόλαο τον Θαυματουργό. Και αμέσως μετά από αυτό τού ήρθε μια φαεινή ιδέα: το κινητό έχει πυξίδα! Προσανατολίστηκε στην κατεύθυνση που υπήρχε φως και καθόρισε προς ποια κατεύθυνση πρέπει να πλεύσει, ενώ εξεπλάγη καθώς του φαινόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή ότι η όχθη βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά.

Ύστερα από λίγη ώρα, μέσα από την ομίχλη φάνηκε ένα ανάχωμα, στο οποίο κάθονταν ψαράδες

Έβαλε μπρος τη βάρκα, σάλπαρε κατά την ακτή. Κάθε πέντε λεπτά σταματούσε, αφουγκραζόταν, προσπαθούσε να πιάσει τους ήχους της πόλης. Σε μία από τις στάσεις, άκουσε θόρυβο από το εργοστάσιο μεταλλουργίας και κατάλαβε ότι έπλεε προς τη σωστή κατεύθυνση. Ύστερα από λίγη ώρα φάνηκε μέσα από την ομίχλη ένα ανάχωμα, στο οποίο κάθονταν ψαράδες. Ο Ιγκόρ πέταξε απ’ τη χαρά του. Ήθελε να φωνάξει: « Εδώ είμαι! Εδώ!» Οι ψαράδες έμειναν έκπληκτοι που κάποιος αποφάσισε να βγει στη θάλασσα με τέτοιο καιρό. Όμως όπως λένε οι Πομόρ: «Όποιος δεν πήγε στη θάλασσα, είναι αυτός που δεν προσευχόταν στο Θεό»

Συχνά τα προβλήματά μας με τα παιδιά και τα εγγόνια μας αρχίζουν από τη γέννησή τους ακόμα

Αυτή την ιστορία μα την είπε ο ιερομόναχος Αντώνιος( Πλιάσοφ) από το Σαμόρντινο. Κάποτε ήρθε σε εκείνον μια προσκυνήτρια για να ζητήσει τη συμβουλή του. Ήταν ήδη ηλικιωμένη και την απασχολούσε πολύ ένα αλλόκοτο θέμα. Ο εγγονός της, έξι χρονών παιδί, της φερόταν με μια ανεξήγητη κακία.

Αυτό ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, όταν μόλις άρχισε να περπατάει, μωρό ακόμα πλησίασε τη γιαγιά του και τη χαστούκισε με την παλάμη του. Πέρασε ο καιρός, τα χρόνια πέρασαν, και τώρα το εξάχρονο αγόρι εξακολουθούσε να φέρεται με επιθετικό τρόπο στη γιαγιά. Ο λόγος ήταν, πιθανότατα, ψυχολογικός, γιατί σε όλους τους υπόλοιπους το παιδί φερόταν απολύτως φυσιολογικά. Τότε λοιπόν η γιαγιά αποφάσισε να ζητήσει τη συμβουλή του ιερέα.

Η γιαγιά προσπαθούσε πολύ επίμονα να πείσει την κόρη της να διακόψει την εγκυμοσύνη

Ο πατήρ Αντώνιος άρχισε να ρωτάει την προσκυνήτρια για τους γονείς του παιδιού, για το τι είχε προηγηθεί της γέννησής του. Αποδείχτηκε ότι η γιαγιά για κάποιο λόγο προσπαθούσε πολύ πιεστικά και επανειλημμένα να πείσει την κόρη…να διακόψει την κύηση. Είτε γιατί, κατά τη γνώμη της, η κόρη της ήταν πολύ μικρή για να φροντίσει παιδιά, είτε γιατί δεν της άρεσε ο γαμπρός, πάντως ωθούσε επίμονα την κόρη στην έκτρωση. Ευτυχώς, η κόρη της δεν υπάκουσε και γέννησε αυτό το αγόρι.

Όταν ο ιερέας τα έμαθε όλα αυτά, υπέθεσε ότι πιθανόν εκεί κρύβεται η αιτία αυτής της συμπεριφοράς του εγγονού προς τη γιαγιά. Είναι καλό που δεν ακολούθησαν άλλα δράματα.

Όταν ο πατήρ Αντώνιος μας διηγήθηκε αυτή την ιστορία, σκεφτήκαμε: πόσο συχνά τα προβλήματά μας με τα παιδιά και εγγόνια μας αρχίζουν από τη γέννησή τους ακόμα. Εμείς οι ίδιοι προκαλούμε αυτά τα προβλήματα, από απειρία, από άγνοια των νόμων της ψυχής, από απροθυμία να τηρούμε τις εντολές του Θεού και να ζούμε χριστιανικά.

Πώς ο Άγιος Νικόλαος ο Θαυματουργός μας βοηθάει να χτίσουμε τον ναό

Ο Ντμίτρι και η Ναταλία Βολόντικοφ στον αγαπημένο τους ναό, του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού με τον αείμνηστο αρχιδιάκονο της Όπτινα , πατέρα Ηλιόδωρο.

Τις Πέμπτες, εδώ στο ναό μας διαβάζουμε με τους ενορίτες την Παράκληση του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού. Μια φορά, μετά την Παράκληση, η Νατάσα βρήκε μια αναπάντητη κλήση στο κινητό. Κάλεσε πίσω. Ήταν τέτοια η έκπληξή της όταν άκουσε τη φωνή μιας παλιάς της φίλης, την οποία είχε να δει πάνω από τριάντα χρόνια! Αποδείχτηκε ότι εκείνη διάβαζε άρθρα στο Pravoslavie.ru και έπεσε πάνω στις ιστορίες μας, των Βολόντικοφ.

Αφού έμαθε ότι χτίζουμε ναό, ενδιαφέρθηκε για το πώς μπορεί να βοηθήσει. Χαρήκαμε πολύ: μας έλειπαν δύο οχήματα για οικοδομικό υλικό για να τελειώσουμε ένα από τα στάδια της κατασκευής. Ύστερα από δύο βδομάδες, έφτασαν σε εμάς αυτά τα οχήματα, και τα είχε πληρώσει η φίλη της Νατάσας. Είχαμε μεγάλο ενθουσιασμό και χαρά, που μας τηλεφώνησε ακριβώς τη στιγμή της ανάγνωσης της Παράκλησης, είναι σαν να μας βοηθάει ο ίδιος ο Άγιος Νικόλαος ο Θαυματουργός να χτίσουμε τον ναό.

Άγιε πατέρα Νικόλαε, προσευχήσου στο Θεό για μας!

Σχέδιο του ναού προς τιμήν των νεομαρτύρων του Αλαπάεβσκ.