Επτά χρόνια προσευχής

Σε ένα από τα πρώτα μας προσκυνηματικά ταξίδια, ήταν μαζί μας και μια γυναίκα, περίπου εξήντα ετών. Η Όλγα, αυτό ήταν το όνομα της γυναίκας, ήρθε από μια άλλη πόλη για μερικές εβδομάδες για να επισκεφθεί την ηλικιωμένη μητέρα της. Πριν από την αποχώρησή της από το σπίτι, συμμετείχε σε ένα ταξίδι-προσκύνημα στην Τασλά στην περιοχή της Σαμάρας και στη θαυματουργή εικόνα της Θεομήτορος «Ελευθερώτριας των δεινών».

Έτυχε να καθόμαστε η μια δίπλα στην άλλη μέσα στο λεωφορείο. Πλευρίζοντας η μια την άλλη, η Όλγα άρχισε να μοιράζεται την ιστορία της, μαζί μου.

Και η ιστορία, ήταν η εξής: Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αυτή και η οικογένειά της, ζούσαν στο Ουζμπεκιστάν. Κατάρρευση της χώρας, γενοκτονία των Ρώσων, ο κόσμος κατέρρεε μπροστά στα μάτια μας... τότε αυτό δεν ήταν εύκολο πράγμα στη Ρωσία, όπως και για το αν θα μπορούσε κάποιος να μιλά για τους Ρώσους στο Ουζμπεκιστάν.

Υπήρξε μια κακοτυχία στην οικογένεια της Όλγας. Δεν ήθελε πραγματικά να μιλήσει γι' αυτήν. Έλεγε μόνο, ότι μετά από αυτή την τραγωδία, ζούσε κάτω από συνεχή φόβο για την έφηβη θυγατέρα της.

Επήλθαν τέτοιες στιγμές, ώστε θα έπρεπε να συνοδεύει την κόρη της στο σχολείο κάθε μέρα πριν από τη δουλειά. Και ήταν πολύς ο δρόμος!

Δεν γνώριζε τίποτα, ούτε για την εκκλησία, ούτε και για το Θεό. Κάποτε ένας υπάλληλος, αρχικά από το Ντμίτρογκραντ, στην περιοχή Ουλιάνοβσκ, της είπε για την εικόνα Τασλά της Θεομήτορος «Ελευθερώτρια των δεινών» και της συνέστησε να διαβάζει τον Ακάθιστο Ύμνο, μπροστά σε αυτήν την εικόνα. Η Όλγα άρχισε, χωρίς να χάσει ούτε μια μέρα, να διαβάζει επιμελώς τον χειρόγραφο Ακάθιστο.

Η Όλγα άρχισε, χωρίς να χάσει ούτε μια μέρα, να διαβάζει επιμελώς τον χειρόγραφο Ακάθιστο

Μια μέρα, και ενώ συνόδευε την κόρη της στο σχολείο, η Όλγα ανακάλυψε απροσδόκητα μια εκκλησία, όχι μακριά από το σχολείο. Άρχισε να πηγαίνει εκεί αρκετές φορές για να ανάψει ένα κερί, με τα δικά της λόγια, για να ζητήσει βοήθεια από τους Αγίους. Μια μέρα, είδε έναν ιερέα να βγαίνει από το ιερό, που όπως αποδείχθηκε, ήταν ο ηγούμενος του ναού. Πήγε κοντά του, τού είπε όλη την ιστορία της, συμπεριλαμβανομένου και του άγχους μιας μητέρας για την όμορφη κόρη της. Αφού άκουσε την Όλγα, ο ιερέας προσφέρθηκε απροσδόκητα να δεχτεί την κόρη της να ζήσει στο ναό. Υπήρχε ένα δωμάτιο, στο οποίο κανείς δεν έμενε εκείνη την εποχή. Υπήρχε αρκετός χώρος για διαβίωση και μελέτη. Η Όλγα και η κόρη της συμφώνησαν και αποδέχτηκαν και αυτό το βήμα.

Έτσι λύθηκε το πρόβλημα. Η κόρη άρχισε να ζει στο ναό και τα Σαββατοκύριακα η μητέρα της την έπαιρνε στο σπίτι.

Στον ίδιο ναό, η κόρη γνωρίστηκε με έναν νεαρό. Και, σχεδόν όπως και στα παραμύθια, ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλον. Με την πάροδο του χρόνου, αρραβωνιάστηκαν και παντρεύτηκαν. Ο γαμπρός έγινε ιερέας. Τη χρονική περίοδο του ταξιδιού μας, το νεαρό ζευγάρι είχε τέσσερα παιδιά. Μετά από λίγο καιρό, ο νεαρός ιερέας αποσπάστηκε για να λειτουργήσει στη Ρωσία.

Το πιο σημαντικό! Η Όλγα διάβαζε τον Ακάθιστο καθημερινά για 7 χρόνια! Ακόμα και σήμερα, σύμφωνα με τα λόγια της, συνεχίζει να διαβάζει τον Ακάθιστο, αλλά όχι καθημερινά.

Μπορείτε να φανταστείτε τον ενθουσιασμό αυτής της γυναίκας, όταν ήρθε για πρώτη φορά μπροστά σε αυτή την εικόνα;!

Να, πόσο θαυμαστή ήταν μια τέτοια ιστορία!